Perły są wytworem mięczaków -zwłaszcza małży morskich, zaliczanych do rodziny perłopoławów. stanowią naturalną ochronę przed podrażnieniem przez ciała obce (np. ziarenka piasku) przenikające do miękkiego płaszcza znajdującego się wewnątrz skorupy. Wokół ciała obcego wydzielają się koncentrycznie ułożone warstewki masy perłowej zbudowanej głównie z aragonitu, narastające stopniowo aż do postaci pełnej perły. Promienie świetlne odbijające się od tych cieniutkich zachodzących na siebie warstewek wywołują charakterystyczny opalizujący połysk zwany pod nazwa wschodniego Orient Of Pearl. W hodowanych perłach obce ciało podrażniające wprowadzane jest konieczne w celu zainicjowania procesu formowania się perły. Spotykane sa perły białe, często o złożonym odcieniu np. różowym, kremowym oraz perły zółte, brunatne i czarne.

WYSTĘPOWNIE

Naturalne perły poławiano od tysiecy lat w Zatoce Perskiej, Oceanie Indyjskim i Morzu Czerwonym. wybrzeża Polinezji i Australii dostarczaja głównie pereł hodowlanych. Perły słodko- i słonowodne hoduje się w Japonii oraz w Chinach. Słodkowodne perły spotykane są także w rzekach Szkocji, Francji, Austrii, Niemiec oraz Missisipi (USA).

Hodowla klejnotów.

Początkowo poławiacze pereł wyławiali perłopławy (Pinctada margaritifera) z morskiej ławicy, wynosili do łodzi, otwierali, sprawdzali czy dany osobnik zawiera perłę, czy nie. Otwarte muszle wyrzucano do morza lub zabierano do portu dla produkcji macicy perłowej. Obecnie można zaglądać 'do brzucha' perłopława małymi aparatami rentgenowskimi. Kiedy zainteresowanie macicą perłową zmalało, perły stały się celem połowów. Przy tym połowy były tak intensywne, że w niektórych regionach perłopław wyginął. Ale już w 1920 Japończyk Mikimoto opracował sposób na zmuszanie perłopławów do produkcji klejnotów. Z żywego mięczaka pobiera się kawałek naskórka, obszywa się nim 'perłowy zarodek' - najlepiej kawałek muszli małża z Mississippi, i z powrotem wszczepia się w nogę małża. Po kilku latach 'zarodek' obrasta warstwami masy perłowej i tak otrzymane perły mają wartość handlową po dwóch latach, a na perły dorodne trzeba czekać pięć lat i więcej. W oparciu o tę metodę rozwinęła się hodowla tzw. 'sztucznych pereł' na skalę przemysłową. Sztuczne perły mają mniejszą wartość handlową, choć najczęściej są nieodróżnialne od pereł naturalnych. (Rzekomo można to zrobić metodami spektroskopowymi, bo perły sztuczne absorbują mniej światła w zakresie ultrafioletu.) W latach osiemdziesiątych zaczęto prowadzić hodowlę perłopława czarnowargiego w rejonie Archipelagu Cooka, przy tym miejsce to wybrano z tego względu, że niektóre atole szczególnie bogate były w perłopławy z czarnymi perłami. Przodował w tym względzie atol Manihiki, którego mieszkańcy od lat zajmowali się połowem pereł i macicy perłowej. Niektóre atole Tuamoto oraz Tongareva i Suwarrow także dostarczają czarnych pereł. W latach osiemdziesiątych Manihiki stało się 'zagłębiem perłowym'. Powstały farmy perłowe, gdzie na rozpostartych pod wodą linach żyją perłopławy podwieszone na sznurkach. Co jakiś czas obsługa dogląda je, sprawdza, czy im się dobrze powodzi, czy nie są zaatakowane przez pasożyty, oczyszcza z nadmiaru glonów, i z powrotem opuszcza w morze. Po kilka latach następuje zbiór pereł i zaprowadza się nową kolonięiem stroju każdej nowoczesnej kobiety.

W początkowych latach hodowli pereł za jednostkę miary pereł zazwyczaj stosowano ich masę wyrażaną w granach, karatach bądź ich objętość. Współcześnie miernikiem wieklości pereł jest średnica podawana w milimetrach, zaś jednostki masy zarezerwowane są raczej dla pereł o asymetrycznym kształcie, wyjątkowej wielkości. Średnica pereł słodkowodnych waha się zazwyczaj w przedziale od 2,0 do 9,5mm, perły o większych rozmiarach 9,0-14,0mm są typowe dla mórz południowych -rejonów Australii, Polinezji itp.

 

Każdy gatunek małży wytwarza inny kolor, o którym stanowi proporcja argonitu do konchiliny. Przykładowo: PINCTADA FUCATA z Japonii produkuje masę perłową barwy białej lub białoróżowej, zaś PINCTADA MAXIMA z Australii, Filipin, Indonezji wytwarza perły kremowe, żółte, różowe, białoróżowe oraz białe, z kolei PINCTADA MARGARITIFERA z Polinezji tworzy perły szare, stalowe, siemnoszare i czarne z refleksem niebieskim, zielonym czy oberżynowym. Perłoródka UNIO z rzek i jezior produkuje perły białawe bądź białozielonkawe. Wpływ na barwę mają ponadto właściwości jej środowiska wodnego takie jak temperatura wody, ph środowiska wodnego, zawartość planktonu w wodzie, czy też obecność pierwiastków śladowych w środowisku perłopława (azuryt-odpowiada za barwę niebieskawą perły, syderyt-barwa brunatna masy perłowej, smitsonit-odcienie szarości, związki manganu-odpowiedzialne są za fluorescencję pod wpływem działania promieni rentgena oraz mają wpływ na barwę białą) . Sporą rolę w kreowaniu barwy pereł odgrywa także głębokość na jakiej żyją małże, i tak np. fakt, iż perłoródka bytuje na głębokości większej niż 10m sprawi, że zmieni się intensywność barwy produkowanej perły-stanie się ona jaśniejsza -czyli zamiast perły czarnej otrzymamy perłę w odcieniu stalowym . Na ogólne wrażenie barwy pereł składa się: barwa podstawowa (barwa masy perłowej) i efekty optyczne wywołane zjawiskami dyfrakcji i interferencji światla (overton, orient). Za barwy podstawowe uznaje się odcienie barw: różowy, kremowy, srebrny, żółty, czarny, niebieski, zielony i brązowy o różnym stopniu nasilenia i jaskrawości.

W zasadzie połysk -to najistotniejsza z cech decydująca o atrakcyjności pereł, a czymże on jest? Otóż połysk to poprostu zdolność do odbijania światła -stanowiąca kombinację błysku powierzchni i blasku głębi. Każda perła, która wydaje się zbyt biała, matowa lub kremowa wskazuje na niską wartość i oznacza słabszą jakość.< Wyróżniamy kilka rodzajów połysku w zależności od jego nasilenia:

 

-diamentowy (bardzo dobry)

 

-szklisty (dobry)

 

-tłusty, woskowy (średni)

 

-perłowy lub jedwabisty (słaby)

-matowy (brak)

 

Oczywiście istnieją metody ulepszania, doskonalenia natury -równiez połysk bywa w przypadku pereł sztucznie poprawiany. Do tego celu stosuje się między innymi: sól morską, drobinki bambusa bądx orzecha -są to metody naturalne, ogólnie przyjęte i dopuszczalne. Oczywiście skoro istnieją metody "legalne" -powstały również sposoby, które nie zyskały sobie przychylności i są ogólnie zabronionymi, do nich m.in. należą: chemiczne środki zastępcze, nadające mało trwały połysk -za to dość często mylący- nawet dla oka eksperta.

Perły są wytworem mięczaków -zwłaszcza małży morskich, zaliczanych do rodziny perłopoławów. stanowią naturalną ochronę przed podrażnieniem przez ciała obce (np. ziarenka piasku) przenikające do miękkiego płaszcza znajdującego się wewnątrz skorupy. Wokół ciała obcego wydzielają się koncentrycznie ułożone warstewki masy perłowej zbudowanej głównie z aragonitu, narastające stopniowo aż do postaci pełnej perły. Promienie świetlne odbijające się od tych cieniutkich zachodzących na siebie warstewek wywołują charakterystyczny opalizujący połysk zwany pod nazwa wschodniego Orient Of Pearl. W hodowanych perłach obce ciało podrażniające wprowadzane jest konieczne w celu zainicjowania procesu formowania się perły. Spotykane sa perły białe, często o złożonym odcieniu np. różowym, kremowym oraz perły zółte, brunatne i czarne.

 

-spękania,
-rysy,
-naturalne wypukłości,
-zagłębienia i karby,
-niejednorodności i zabarwienia itp.

Ogólnie przyjęte jest, iż posiadanie przez perłę jednego zagłębienia nie obniża oceny stanu powierzchni tejże perły -dlaczego? -otóż, aby "zamontować" perłę w wyrobie i tak potrzebny byłby otwór -wówczas nawiert wykonuje się dokładnie w miejscu występowania takiego defektu.

Klasyfikacja pereł według ich jakości:

A
-perły o wysokim połysku, bez skaz lub o niewielkiej ich ilości widocznej "gołym okiem" na powierzchni nie większej niż 10%.

B
-perły o wysokim bądź średnim połysku, nieliczne skazy na powierzchni 1/3 perły.

C
-perły ze skazami na powierzchni do 1/3 perły przy relatywnie gorszym jej połysku.

D
-perła posiadająca więcej skaz na powierzchni 2/3 perły.

Perły dobierane pod względem wielkości, jakości, kształtu, barwy, poblasku -tzw. "parowane" -podwajają swoją właściwą wartość. Odpowiednie skompletowanie pereł jest pracochłonnym zajęciem, a znalezienie pary jednakowych pereł jest bardzo trudne.

Przy niewielkim wysiłku Twoje perły mogą pozostać piękne i błyszczące dla potomnych. Perły hodowane są stosunkowo miękkie w porównaniu z innymi kamieniami i metalami szlachetnymi, tak więc ważne jest, aby szczególnie dbać o perły. Kosmetyki takie jak perfumy i lakiery do wlosów zawierają chemikalia, które mogą powodować trwałe stłumienie połysku perlł. Nawet kwasy, które są zawarte w skórze ciała i pocie mogą niszczyć perły w ten sam sposób. Tak więc wskazanym jest wkładanie pereł dopiero po wykonaniu całego makijażu, zaś wycieranie pereł miekką ściereczką po noszeniu ich -upewni Cię, że zostaną oczyszczone ze szkodliwych substancji. Okresowo perły powinny być myte delikatnym mydłem. Aby uniknąć zarysowań na perłach, zawsze należy je trzymać oddzielnie od innej biżuterii. Perły powinny być przechowywane w miekkich woreczkach lub biżuteryjnych pudełkach. Jeśli nosisz perły kilka razy w tygodniu najlepiej jest raz w roku przewlec je, aby uniknąć rozerwania. Poszczególne ich supełkowanie zapobiegnie rozsypaniu i zagubieniu perelłw razie rozerwania, a także uniemożliwi rysowanie jednej od drugiej.

 

Do każdego zakupionego wyrobu z pereł marki PERPOL nasz klient otrzyma eleganckie opakowanie firmowe.